PRESERVATION AND PROMOTION OF LAO TRADITIONAL FOOD AS LUANGPRABANG PROVINCE UNIQUE CULTURE AND TRADITION IN ACCORDANCE WITH GOVERNMENT’S ODOP POLICY

Abstract

The primary purpose of this study was to explore traditional cuisine (local food) of Luangprabang Province in line with the Lao PDR’s One District One Product Policy. Another purpose of the study was to examine channels used to present local food, reasons to preserve and promote local food as well as local food preservation and promotion strategies. It also aimed at testing correlation hypotheses whether there is statistically significant relationship between enjoyment of having local food and willingness to promote local cuisines becoming international cuisines, attractiveness to consume local food, preservation and promotion of local food problems, local people’s occupations. The Convergent Parallel Mixed Methods was employed in this study.  The results of the study showed that several local cuisines were found to be  local food of Luangprabang Province namely Jeow Bon (Chilli dipping suace), Or Lam or aw lahm (stew buffalo skin, herbs, Mai sakaan), Kai Pan (River Weed Dry), Tam Mak Houng Luangprabang (Papaya Salad), Nang (Yam Buffalo Skin Dry),  Sai Oor (Sausage), Laap Sin Koay Sai Mar-Keua Pao (Beef Salad with Roasted Eggplants), Orm Born (Taro leaves Stew), Oor Nor Mai (Bamboo Shoot Sausage),  Jeow Nam Poo (Pickled Crab Chillies), Mok Dok Kae (steaming or roasting a Dok Kae Wrapp), Nor Sa Wan, Kao Noom Kee Noo, Kao Noom Ba Bin.  It also depicted that facebook, tiktok, youTube were multiple social channels or platforms which were found to be used to introduce traditional food as well as television, smartphone, word of mouth, Lao food fair and other provincial events. The study also found that local food should be preserved and promoted since traditional food is not only ancestoral, ancient, traditional, local cuisines, but it is also wisdom, unique, and national cuisine. The study also found that people feel attractive to consume local food because local food was delicious, unique, clean, nutritious, non-contaminated and natural.  The study showed that lack fund to produce local food, inadequate draw materials, lack material to store products, insufficient place to produce and lack of related organizations engagement were found to be problem for preserving and promoting traditional food.

Finally, the result of the study revealed that there is statistically significant weak relationship between enjoyment of having local food and willingness to promote local cuisines becoming international cuisines (R²= 4.5%), (p-value <0.001). There is statistically significant moderate relationship between enjoyment of having local food and attractiveness to consume local food (R²= 7.8%), (p-value <0.001). However, there is statistically insignificant relationship between enjoyment of having local food and preservation and promotion of local food problems (R²= 1.8%), (p-value = 0.086). It was found that there is statistically insignificant relationship between enjoyment of having local food and local people’s occupations (R²= 0.0%), (p-value = 0.929). 

ຈຸດ​ປະ​ສົງ​ຂອງ​ການ​ຄົ້ນ​ຄວ້າເພື່ອ​ຄົ້ນ​ຫາປະເພດອາຫານທ້ອງຖິ່ນທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງແຂວງຫຼວງພະບາງຕາມນະໂຍບາຍຂອງລັດຖະບານ ໜຶ່ງເມືອງໜຶ່ງຜະລິດຕະພັນ, ​ຄົ້ນ​ຫາຊ່ອງທາງແນະນຳອາຫານ, ເຫດຜົນ, ວິ​ທີ​ການກໍ​ຄືບັນ​ຫາປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມອາຫານທ້ອງຖິ່ນ, ພິສູດຂໍ້​ສົມ​ມຸດ​​ຖານສາຍ​ກ່ຽວ​ພັນ​ລະ​ຫວ່າງຄວາມມັກຮັບ​ປະ​ທານ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ, ຄວາມຕ້ອງ​ການສົ່ງ​ເສີມປະ​ເພດອາຫານທ້ອງຖິ່ນສູ່ລະດັບນານາຊາດ, ສິ່ງ​ດຶງ​ດູດ​ໃຈ​ພາ​ໃຫ້​ຮັບ​ປະ​ທານອາຫານທ້ອງຖິ່ນ, ບັນ​ຫາໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ຕິດພັນກັບການ​ປະ​ກອບອາຊີບ, ຄະ​ນະ​ນັກ​ຄົ້ນ​ຄວ້ານຳ​ໃຊ້ການ​ຄົ້​ນ​ຄວ້າປະ​ສົມ​ວິ​ທີຮູບແບບ​​ຄູ່​ຂະ​ໜານ. ຜົນ​ການ​ຄົ້ນ​ຄວ້າ​ພົບ​ວ່າ ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ແມ່ນອາ​ຫານ​ທີ່​ຄົນ​ໃນ​ທ້ອງ​ຖິ່ນນັ້ນ​ນິ​ຍົມ​ຮັບ​ປະ​ທານ​ສືບ​ເນື່ອງ​ກັນ​ມາ​ແຕ່​ດົນ​ນານ. ປະເພດອາຫານທ້ອງຖິ່ນທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງແຂວງຫຼວງພະບາງ ​ປະ​ກອບມີ 12 ປະ​ເພດ ໄດ້​ແກ່ ‘ແຈ່ວບອງ, ເອາະຫຼາມ, ໄຄແຜ່ນ, ​ຕຳໝາກຫຸ່ງຫຼວງພະບາງ, ໜັງຍໍາ, ໄສ້ອົ່ວ, ລາບຊີ້ນຄວາຍ/ງົວໃສ່ໝາກເຂືອເຜົາ (ລາບຄົນ), ເອາະບອນ, ອົ່ວໜໍ່ໄມ້, ແຈ່ວນໍ້າປູ, ໝົກດອກແຄ, ແລະ ໜໍ່ສະຫວັນ’​;  ​‘ເຂົ້າໜົມຂີ້ໜູ ແລະ ເຂົ້າ ໝົມບ້າບິ່ນ’ ເປັນ ​‘ເຂົ້າ​ໜົມທ້ອງຖິ່ນ’  ຂອງ​ຊາວແຂວງຫຼວງພະບາງ. ຜົນ​ການ​ຄົ້ນ​ຄວ້າຍັງພົບ​ວ່າ ພະຫຸສື່ສັງຄົມອອນລາຍ (multiple social channels or platforms)” ເຟສບຸກ, ຕິກຕ໋ອກ, ແລະ ຢູທູບ; ໂທລະພາບ, ໂທລະສັບ, ພ້ອມ​ທັງການເລົ່າປາກຕໍ່ປາກ, ການວາງສະແດງໃນເທສະການລາວ ແລະ ເທສະການອາຫານຕ່າງໆ ແມ່ນຊ່ອງທາງແນະນຳອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ຂອງ​ຜູ້​ປະ​ກອບ​ທຸ​ລະ​ກິດ​ອາ​ຫານ​ທ້ອງ​ຖິ່ນຊາວແຂວງຫຼວງພະບາງ. ພ້ອມນັ້ນພົບ​ວ່າ ເຫດຜົນຊຶ່ງຄວນປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ແມ່ນຍ້ອນ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ເປັນອາຫານບັນພະບຸລຸດ, ທີ່ເປັນມໍລະດົກເກົ່າແກ່ດຶກດໍາບັນ, ບູຮານ, ປະຈໍາຖິ່ນ ແລະ ພູມປັນຍາ, ເອກະລັກທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ອາຫານປະຈໍາຊາດລາວ. ​ຍັງພົບ​ວ່າ ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ມີລົດຊາດແຊບ, ເປັນເອກະລັກສະເພາະ, ມີຄວາມສະອາດ, ມີຄຸນນະພາບ, ປອດສານພິດ ແລະ ວັດຖຸດິບ ທີ່ໄດ້ມາຈາກທໍາມະຊາດ ແມ່ນ 6 ສິ່ງດຶງດູດພາໃຫ້ຮັບປະທານອາຫານທ້ອງຖິ່ນ. ຍັງພົບ​ວ່າ ການຂາດທຶນຮອນໃນການຜະລິດ, ວັດຖຸດິບບໍ່ພຽງພໍ, ຂາດອຸປະກອນເກັບຮັກສາຜົນຜະລິດ, ສະຖານ​ທີ່ຜະລິດບໍ່ພຽງພໍ, ຂາດການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມ ແມ່ນ 5 ບັນ​ຫາໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມອາຫານທ້ອງຖິ່ນ. ຜົນ​ການ​ພິ​ສູດຂໍ້​ສົມ​​ຖານ​ ພົບ​ວ່າ: (H₁) ຄວາມມັກຮັບ​ປະ​ທານ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ມີ​ຄວາມຕິດພັນລະ​ດັບ​ຕ່ຳ ກັບ ຄວາມຕ້ອງ​ການສົ່ງ​ເສີມປະ​ເພດອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ສູ່ລະດັບນານາຊາດ ຄ່າ​ສະ​ເລ່ຍຄວາ​ມ​ສຳ​ພັນ (R²= 4.5%), (p-value <0.001). (H₂) ຄວາມມັກຮັບ​ປະ​ທານ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ມີ​ຄວາມຕິດພັນ​ລະ​ດັບ​ກາງ ກັບ ສິ່ງ​ດຶງ​ດູດ​ໃຈ​ພາ​ໃຫ້​ຮັບ​ປະ​ທານອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ຄ່າ​ສະ​ເລ່ຍຄວາ​ມ​ສຳ​ພັນ (R²= 7.8%), (p-value <0.001). (H₃) ຄວາມມັກຮັບ​ປະ​ທານ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ​ບໍ່ມີ​ຄວາມຕິດພັນ ກັບ ບັນ​ຫາໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ຄ່າ​ສະ​ເລ່ຍຄວາ​ມ​ສຳ​ພັນ (R²= 1.8%), (p-value = 0.086). (H₄) ຄວາມມັກຮັບ​ປະ​ທານ​ອາຫານທ້ອງຖິ່ນ ​ບໍ່ມີ​ຄວາມຕິດພັນ ກັບ ການ​ປະ​ກອບ​ອາ​ຊີບ ຂອງ​ຊາວຫຼວງ​ພະ​ບາງ ຄ່າ​ສະ​ເລ່ຍຄວາ​ມ​ສຳ​ພັນ (R²= 0.0%), (p-value = 0.929).