ທ່າແຮງດ້ານຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃນການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວອະນຸຮັກ ຂອງແຂວງໄຊສົມບູນ

Abstract

ການພັດທະນາບຸກຄະລາກອນ ມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ສຸດຕໍ່ການພັດທະນາການທ່ຽວທ່ຽວ ເພື່ອຮັບປະກັບການ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢ່າງມີໝາກຜົນ. ການສຶກສານີ້ມີຈຸດປະສົງຂອງການສຶກສາແມ່ນເພື່ອ 1) ປະເມີນສະຖານະບຸກຄະລາກອນລັດ ທີ່ປະກອບສ່ວນໃນວຽກງານຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວອະນຸຮັກ ແລະ 2) ປະເມີນຄວາມອາດສາມາດຂອງປະຊາຊົນ ເພື່ອດໍາເນີນກິດຈະກໍາການບໍລິການການທ່ອງທ່ຽວອະນຸຮັກປະເມີນບຸກຄະລາກອນລັດ ທີ່ປະກອບສ່ວນໃນວຽກງານການພັດທະນາ ສະຖານະທາງດ້ານຊັບພະຍາກອນການທ່ອງທ່ຽວໃນແຂວງໄຊສົມບູນ. ໃນການເກັບກໍາຂໍ້ມູນຢູ່ພາກສະໜາມ, ໄດ້ມີການສຳພາດປະຊາຊົນ 83 ທ່ານ, ພະນັກ ງານຈາກເມືອງ 33 ທ່ານ ແລະ ຈາກພະ ແນກການຂອງແຂວງໄຊສົມບູນ 10 ທ່ານ. ຜົນການຄົ້ນຄວ້າເຫັນວ່າ: ພະນັກງານຮັບທີ່ເຮັດວຽກຄຸ້ມຄອງວຽກງານການ ທ່ອງທ່ຽວ ຂັ້ນສູນກາງມີວຸທິການສຶກສາໃນລະດັບປະລິນຍາຕີ ແລະ ຊັ້ນສູງເປັນສ່ວນໃຫຍ່ ເຊິ່ງກວມເອົາ 79%, ສວນປະລີນຍາໂທ ແລະ ປະລີນຍາເອກແມ່ນມີພຽງສ່ວນນ້ອຍ (6.53% ແລະ 0.28% ຕາມລຳດັບ). ປະລິນເອກ, ປະລິນຍາໂທ ແລະ ປະລິນຍາຕີກວມ 50.7%. (ຄະແນນສະເລ່ຍ 3.11) ໃນນັ້ນ, ຄວາມອາດສາມາດຂອງພະນັກ ງານຂັ້ນແຂວງຕໍ່ກັບການຈັດຕັ້ງວຽກງານການທ່ອງທ່ຽວ ແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບປານກາງ, ກວມເອົາ 50% (ຄະແນນສະເລ່ຍ 2.94). ເຊັ່ນດຽວກັນກັບພະນັກງານທີ່ຮັບໃຊ້ວຽກງານທ່ອງທ່ຽວພະນັກງານຂັ້ນເມືອງທີ່ມີຄວາມອາດສາ ມາດສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃນການຊຸກຍູ້ ແລະ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ຊຸມຊົນ ແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບປານກາງ ກວມເອົາ 52.4% (ຄະແນນສະເລ່ຍ 3.23). ປະຊາຊົນແມ່ນມີຄວາມສາມາດໃນການບໍລິການທ່ອງທ່ຽວຢູ່ໃນລະດັບດີປະມານ 63% ຂອງຜູ້ທີ່ຖືກສຳພາດ. ແຕ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດດ້ານພາສາຕ່າງປະເທດ ແລະ ການຕະຫຼາດເພື່ອດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວ ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ເຊິ່ງມີຄວາມຈຳເປັນ ທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃຫ້ແກ່ເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ໂດຍລວມແລ້ວ, ເຫັນວ່າ:ແຂວງໄຊສົມບູນແມ່ນມີທ່າແຮງດ້ານຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ທີ່ຈະຮອງຮັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວໃນຂອບເຂດພື້ນທີ່ດັ່ງກ່າວ.  ການທ່ອງທ່ຽວທຳມະຊາດຈະສ້າງເງື່ອນໄຂອັນດີໃນການພັດທະນາຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໃນເຂດຊົນນະບົດ ພ້ອມທັງອະນຸລັກວັດທະນະທຳຮິດຄອງປະເພນີ ແລະ ສິ່ງແວດ ລ້ອມ ໃຫ້ຍືນຍົງຕາມແຜນພັດທະນາເຕີບໂຕສີຂຽວ.

Human resource development is key importance for ecotourism development to ensure achievement of sustainable ecotourism development. The primary purposes of this study were 1) to assess a performant status of government’s officials who contribute to the ecotourism development at Xaysomboun Province; and 2) to assess a capacity of the local villagers involved in ecotourism services. This study consists of field data collection; by interviewing 83 local villagers, 33 government’s staff at district level and 10 officials at provincial level in Xaysomboun Province. The results showed that the majority of the government officials gained bachelor's and technical degree, accounting for 79%,  the master's and doctoral degrees were only the minority,6.53% and 0.28%, respectively. Among them, the capacity of provincial staff taking the lead in ecotourism implementation activities was relatively moderate, accounting for 50%,averaged rank was 2.94. Similarly, district ecotourism technical staff’s capacity was satisfactory to guide, support and empower local communities to implement ecotourism services, 52.4%, with an averaged rank of 3.23. 63% of the informants were able to provide ecotourism services. However, there was limitation, especially, in foreign languages and marketing knowledge to attract tourists, which necessarily need improving.. Overall, Xaysomboun province has the potential of human resources to support the development of ecotourism in the area. Ecotourism would create opportunity for the local livelihood development, particularly, in rural areas, as well as the preservation of traditional culture and the environment in accordance with the Green Growth Development Policy.